Anders zijn is toch eigenlijk de norm?

Anders zijn is toch eigenlijk de norm?

SCHIEDAM - De deur naar de Grote of Sint Janskerk staat wagenwijd open en de rode loper ligt uit. Hoewel, een rode loper is het slechts overdrachtelijk, in werkelijkheid zijn het kunststof platen in de kleuren van de regenboog omsloten door zwart en wit. 

zaalf

Zondags gekleed
Eenmaal in de kerk is het gezelschap niet meteen te plaatsen, het zou de inloop naar een dienst of klassiek concert kunnen zijn. Het publiek bestaat uit dames en heren, de meeste grijzend. En serieuze zaak dus, maar de alternatieve reggaemuziek verraadt dat er iets ‘gays’ op het programma staat. Gay is de letterlijke vertaling van vrolijk of kleurig. De voorzitter van de Jillis Bruggeman Stichting, Edwin Maarleveld, brengt dit tot uitdrukking met zijn nette tweedelig pak gemaakt van een stof met bont gekleurde teksten. Wethouder Anouschka Biekman laat haar kleding spreken met een regenboog damestas. 

Zwarte rand
Maar, de aanleiding van de bijeenkomst heeft nadrukkelijk een zwarte rand. In Schiedam heeft de laatste om seksuele geaardheid ter dood veroordeling plaatsgevonden. In 1803 werd Jillis Bruggeman veroordeeld en voor het stadhuis op de Grote Markt publiekelijk door het gezag verhangen. Om dit te herdenken is in 2015 een gedenksteen geplaatst en de Jilles Bruggeman penning in het leven geroepen. De penning wordt uitgereikt aan personen en organisaties die zich sterk maken tegen discriminatie en vervolging van personen die hun gender of seksualiteit anders benoemen. 

Geen feestje
Waar bij pride de nadruk ligt op het vieren van diversiteit en verworven vrijheden ligt vanavond de nadruk op de serieuze kant van de zaak. Wereldwijd is er nog homovervolging en discriminatie, ook in Nederland. Deze avond worden mensen gesteund die zich actief inzetten tegen institutionele problemen, lees wet- en regelgeving, en discriminerende gewoontes. Zo wordt Leon Houtzager gedecoreerd met een ‘opsteker’, hij krijgt de speld omdat hij een rechtszaak begon tegen een predikant van de Mieraskerk in Krimpen aan den IJssel die opriep tot verbanning van homoseksualiteit. Ook Jan Geerink en Coby Crucq kregen een 'opsteker' voor bijzondere inzet in Gouda en de Hoeksche Waard. Voor de laureaten is de erkenning betekenisvol, uit de persoonlijke verhalen blijkt dat het nog zeker niet vanzelf gaat, de weerstand die zij ervaren en beschrijven is confronterend.

kerkl

Is dit nog wel nodig?
De vraag die ook hardop gesteld wordt is: ‘Moet dit nog? Zijn we hier niet over uitgepraat?’ De winnaar van de penning: Raven van Dorst verwoordt het antwoord op deze vraag sterk: ‘Ik win een prijs omdat ik zo goed mijzelf kan zijn. Dat zegt iets over de wereld.’ Raven kwam in 1984 tweeslachtig ter wereld. Er werd voor haar besloten dat zij het één of het ander moest zijn, dus ze werd geopereerd tot meisje en Ryanne genoemd. Dat was dat, er werd niet meer over gesproken. Voor Raven leidde dit tot een zoektocht en pas veel later kwam ze achter haar eigen geschiedenis. Uiteindelijk heeft zij voor zichzelf een plek geclaimd, niet als man, niet als vrouw, zij heeft zichzelf hernoemd tot Raven. Raven: ‘Het is vandaag coming out dag, maar anders zijn is toch eigenlijk de norm? Zolang mensen uit de kast moeten komen zijn we er nog lang niet.’ 

Na persoonlijke verhalen van Floor Brands, columniste van de gaykrant en Sandro Kortekaas, van LGBT asylumsupport, wordt de avond feestelijk besloten met een borrel en muziek van Jasha Eliane, een jonge Tilburgse die met haar band de liefde tussen twee vrouwen bezingt. Vlak naast de uitgang staat een politieauto, de hele avond was een agent in en om de kerk aanwezig, dat is dus nog nodig. 

Hetty Hessels

bandl

Lees ook:
Televisiepersoonlijkheid Raven ontvangt Jillis Bruggeman Penning

Voorvechters emancipatie krijgen Opstekers uitgereikt

12-10-2022