door Frits Luteijn

De 18-2 uitslag is uitzonderlijk. Dat komt maar een keer in de tien jaar voor. Enige medewerking van de tegenstander is vereist. Tot het vierde uur stond er slechts een kleine overwinning op het bord. Daarna werd er op het ene bord na het andere verkeerd afgewikkeld, waardoor gewonnen standaardeindspelen op het bord kwamen.

Het eindspel van de Haas - Bizot heeft zich voorgedaan in een match Gantwarg - Wiersma. Gantwarg ontsnapte wonderbaarlijk evenals de verdediger 70 jaar eerder. De eindspeldeskundigen hebben 100 jaar geleden en 30 jaar geleden maanden geanalyseerd aan het eindspel. Heden ten dage kent niet iedereen het eindspel. In de partij van Geert Prinsen - Arjan Leeuwen kwam het op het bord. Beiden bleken het te kennen. In een hartverwarmend tempo werd het complete eindspel uit de mouw geschud. Arjan won.

Het tweede van Schiedam beet in het laatste uur van de wedstrijd nauwelijks van zich af. Rob Clerc had een bekende klassieke positie op het bord. Het vereist enige koelbloedigheid. Maar Waldo Aliar wist de remise niet te vinden. Christian Niami speelde ditmaal voor het tweede. Hij had een goede klassieke positie op het bord. Hij wilde tegen Casper Remeijer teveel en kon daarna direct opgeven. Hij deed dat niet, maar dat maakte geen verschil.

Damien Aligna bereikte tegen Guido van den Berg een aardige zes om zes afspel. De stand was vanzelfsprekend moeiteloos remise. Maar Guido vond het niet achter het bord. Aan de andere kant op wist Peter van der Stap van het tweede tegen Frits Luteijn uit een verloren gewaande positie te ontsnappen door in een vier om vier eindspel precies de juiste verdediging te vinden en wonderbaarlijke remise te maken. Hij heeft kennelijk wat meer routine in het remise maken van hopeloze stellingen, dan zijn teamgenoten. Ton Burgerhout maakte tegen Thomy Mbongo het tweede punt van de dag. 

Foto: een overzicht over de speelzaal met op de voorgrond Geert Prinsen (links) tegen Arjan van Leeuwen