DAMMEN - Damvereniging Van Stigt Thans had tijdens de achtste ronde van de nationale competitie andermaal een full house. Alle teams wonnen. Concurrenten verzaakten. Drie ronden voor het einde is voor het eerste team - de regerend landskampioen - in de ereklasse het gat met de concurrentie opgelopen tot drie punten.
door Frits Luteijn
Hijken speelde gelijk tegen Huissen en Wageningen ging kopje onder tegen Witte van Moort. Het tweede team had het de laatste jaren moeilijk in de ereklasse. Na de ruime overwinning op Hoogeveen is het tweede met negen wedstrijdpunten onvoorwaardelijk veilig. Alleen het derde moet er ook na de ruime overwinningen van zaterdag nog wat aan doen om aan de nacompetitie te ontsnappen.
Dat er zaterdag tegen de hekkensluiter 'De Waarddammers' zou worden gewonnen, was vooraf volstrekt duidelijk (het werd een 16-4 zege). Zes grootmeesters tegen een ploeg zonder grootmeesters. Maar achteraf is toch niet helemaal duidelijk waar die zondvloed van zeven overwinningen nu precies vandaan is gekomen. Vadim Virny won na een blunder op de laatste zet. Niemand van de anderen won duidelijk vanuit de opening. Gantwarg had een interessante partij tegen een sterke tegenstander. Maar het moest van ver komen. Toch was hij al na veertig zetten klaar en ruim op tijd voor de trein naar huis. Zijn tegenstander wikkelde namelijk af naar een dam voor twee stukken en gaf het resulterende eindspel direct op. Na gewone zetten was er helemaal niets aan de hand geweest.
Anton van Berkel had een klassiek middenspel. Meestal wint daarin de speler, die de meeste tempozetten heeft. Hij stond echter 8 zetten naar voren en desondanks won hij door simpele tempodwang via zogenaamde 'twee vleugelcontrole'. Daarbij bezet hij op beide vleugels het randveld in een verder symmetrische stand. De tegenstander moest materiaal geven bij gebrek aan zetten. Anton had het natuurlijk lang van tevoren zien aankomen. Voor de tegenstander en de toeschouwers was dat eindresultaat nogal verrassend.
Casper Remijer speelde Shvarzmanvariant. Dat is een systeem ontwikkeld door de viervoudig wereldkampioen. Het zwarte spel ziet er buitengewoon ongezond uit. Het blijkt in de praktijk mee te vallen. Een groot aantal witspelers heeft er zich echter op stuk gelopen. Ook ditmaal eindigde het in een afwikkeling naar een gunstig middenspel voor zwart, dat vanzelf won. Het is voor de witspeler niet eenvoudig om na een schijnbaar gewonnen opening over te schakelen op adequaat verdedigen.
Jitse Slump mocht tegen een van de drie gebroeders Verboon. Hij vlocht met enige regelmaat venijnige wendingen in de stand. Eventjes verrassend. Maar op dit niveau wordt zoiets gewoon gezien en ontweken. Het resultaat van al die schermutselingen was een iets beter middenspel, dat echter bijna vanzelf won. De afwikkeling naar een winnende dam is minder bekend, maar altijd verrassend.
Hein Meijer won voor het eerst in lange tijd. In een volkomen gelijkstaand middenspel permitteerde de tegenstander zich het opspelen van een belangrijke steunschijf. Een krachtzet was voldoende. Feitelijk was de stand in een zet uit. Wit spartelde nog eventjes, maar voor de dertigste zet gaf hij op.
Emre Hageman (foto hierboven) won eveneens. Met schijnoffers betwisten de spelers elkaar het centrum. Emre won deze strijd. De resulterende positie was echter houdbaar. Wit beschikte over de zogenaamde 'waterlinie'. Dat is een opstelling, waarbij de finesses van de verdediger een schijnbaar dodelijke aanval langdurig in bedwang houden. De tegenstander was echter ongeduldig en wikkelde te snel af naar het eindspel en kon met twee stukken achter direct opgeven.
Foto: het tweede boekte een monsteroverwinning op concurrent Hoogeveen